چگونه میوه‌های درشتی پرورش دهیم؟

مقدمه

به قسمت‌های خوردنی هر گیاه که به‌دلیل وجود آن گیاه مورد کشت قرارمی‌گیرد ( بجز سبزیجاتی که از برگ‌های آن‌ها استفاده‌می‌شود) اصطلاحاً میوه می‌گویند. دغدغه‌های عمده و بزرگ باغ‌داران و کشاورزان در سراسر کشور ریزماندن و رشد نامناسب میوه و کاهش شدید باردهی درخت است.

اندازۀ میوه برآیندی از تغذیه و هرس مناسب سال‌های گذشته، آبیاری سال جاری، سلامت کامل درخت و تغذیۀ کامل و متعادل گیاهان و درختان (سال‌های گذشته و سال جاری) می‌باشد. همچنین باید خاطرنشان‌کرد که درختان به‌دلیل داشتن ذخایر مواد غذایی بیشتر نسبت به صیفی‌جات، کمتر و دیرتر علائم ضعف‌های تغذیه‌ای، حملۀ آفات و بیماری‌ها را بروزداده، مقاومت نسبی بیشتری دارند. معمولاً رشد نامناسب و ریزی میوه در سال‌هایی اتفاق‌می‌افتد که درخت یا گیاه گل‌های زیادی نگاه‌داشته‌است که تبدیل به میوه شده‌است. درشت‌نبودن و وزن‌گیری نامناسب میوه‌ها چندین علت دارد. یکی از این دلایل می‌تواند بی‌توجهی به کوددهی باشد.

دلایل و پارامترهای درشتی میوه

• استفاده از رقم‌های هیبرید و ایجاد پیوند مناسب منطقه
• هرس مناسب و فرم‌دهی در سال‌های گذشته و سال جاری
• تغذیۀ مناسب، منظم و متعادل در سال‌های گذشته
• آبیاری مناسب، منظم، اصولی و به‌موقع
• هرس سبز
• هرس میوه

استفاده از ارقام هیبرید و ایجاد پیوند مناسب منطقه

اولین گام برای داشتن گیاهان و درختان پربار با میوه‌های درشت انتخاب رقم‌های هیبرید (اصلاح‌شده) و پایۀ پیوند و پیوندک (برای درختان) مناسب برای منطقۀ کاشت است. رقم‌های اصلاح‌شدۀ گیاهان معمولاً باردهی و بازدهی بسیار بیشتری نسبت به بذرهای دستی (OP) دارند.(مقاله: تفاوت بذر هیبرید و OP)

این رقم‌های اصلاح‌شده هچنین می‌توانند در برابر برخی از بیماری‌ها و آفات رایج محصول مقاوم‌شده‌باشند. به‌عنوان مثال رقم کاهو M در برابر بیماری ویروسی موزاییک کاهو مقاوم‌شده‌است. این رقم کاهو نسبت به گرمای تابستان نیز مقاوم شده‌است و محصولات قابل‌قبولی (از نظر کیفیت) در تابستان تولیدمی‌کند.

در درختان نیز انتخاب پیوند و پیوندک بسیار مهم است. برای این کار معمولاً از پایۀ یک درخت وحشی و بسیار مقاوم در برابر بیماری‌ها و آفات با قدرت جذب بسیار بیشتر نسبت به درختان اصلاح‌شده استفاده‌می‌شود سپس بر روی این پایه‌های مقاوم از گونه‌های اصلاح‌شده که باردهی بسیار مناسبی دارند، پیوند انجام‌می‌شود. به‌عنوان مثال می‌توان به درختان هیبریدشده (مانند هیبرید بین درخت هلو و بادام) و نشاهای صیفی پیوندی ( پیوند گوجه‌فرنگی اصلاح‌شده بر روی پایۀ گوجه‌فرنگی وحشی یا گوجه‌فرنگی بر روی سیب زمینی) اشاره‌کرد. این روش‌های پرزحمت اصلاح و هیبریدگیری هر کدام برای رسیدن به هدف خاصی ایجادشده‌اند. بسیاری از رقم‌های تولیدشده پربارند و برای تمام مناطق مناسب می‌باشند.

مقاله پیشنهادی: نشاء پیوندی و مزایای آن چیست؟ ?

هرس مناسب و فرم‌دهی در سال‌های گذشته و سال جاری

هرس صحیح و مناسب برای درختان و صیفی‌جات بسیار مهم و حیاتی است. هرس مناسب می تواند موجب افزایش بهره‌وری و قوی‌شدن سیستم گیاهی در برابر آلودگی و استرس‌های محیطی گردد. برخلاف انتظارات و باورهای اشتباه نه‌تنها درختان بلکه صیفی‌جات نیز به هرس مستمر، مناسب و اصولی نیازدارند. شناخت اصول هرس و شناخت شاخه‌ها بسیار حائز اهمیت است. به‌عنوان مثال یکی از بهترین روش‌های هرس درختان مثمر مانند سیب و هلو هرس جامی است که در آن حرکت باد، نور آفتاب و برداشت میوه بسیار آسان می‌شود.

در صیفی‌جات گلخانه‌ای مانند گوجه و فلفل نیز هرس بسیار اهمیت دارد. هرس صیفی‌جات باعث حذف برگ‌های غیرمولد مانند برگ‌های خشبی‌شده، آلوده و آسیب‌دیده می‌شود. هرس رسیدن نور به میوه‌ها و گردش باد در بین بوته‌ها را نیز بهبودمی‌بخشد. از فواید رسیدن نور خورشید به میوه و داخل تاج گیاه می‌توان به رسیدگی سریع‌تر و جلوگیری از رشد قارچ و بیماری بر روی بافت‌های گیاه اشاره‌کرد. گردش باد نیز موجب گرده‌افشانی بهتر و خشک‌شدن سطح شاخه و برگ می‌شود. برخی از گیاهان و درختان به‌صورت داربستی کاشته‌می‌شوند. در این فرم هرس شاخه و برگ درختان و یا گیاهان بر روی مفتول و یا سیم هدایت می‌شوند. این گیاهان شروع به رشد عرضی کرده و حرکت باد و تابش نور خورشید به‌راحتی در کانوپی گیاه انجام‌‌شده، گرده‌افشانی راحت‌تر اتفاق‌می‌افتد و شیوع بیماری و آفات بسیار کاهش می‌یابد.

مقاله پیشنهادی : آموزش جامع نگهداری از باغ و باغچه

تغذیۀ مناسب، منظم و متعادل در سال‌های گذشته

یکی از نکات بسیار مهم در درشتی میوه کوددهی بسیار متعادل و در زمان مناسب گیاهان و درختان است ازاین‌رو باید از نیازهای غذایی گیاه در هر مرحله از مراحل فاز رویشی و فاز زایشی اطلاعات حداقلی داشت. مواد غذایی مهم در کشاورزی به دو دستۀ مواد غذایی میکرو و ماکرو تقسیم‌می‌شوند. کودهای ماکرو شامل کربن، هیدروژن، اکسیژن، نیتروژن، فسفر، گوگرد، پتاسیم و منیزیم است. هیدروژن و اکسیژن از آب آبیاری و هوا و کربن از هوا جذب می‌گردد. کودهای میکرو که برای رشد گیاه ضروری‌اند اما مصرف آن‌ها کمتر از سایر مواد مغذی است، شامل آهن، منگنز، مس، مولیبدن، بور و کلر می‌شود.

مواد غذایی ماکرو  Macronutrients

نیتروژن  Nitrogen

نیتروژن در عملکرد بسیاری از سلول‌های گیاهی نقش دارد. این عنصر نقش سنتزهای اصلی گیاه را برعهده‌دارد. گیاهان از نیتروژن در ساخت اسیدهای آمینۀ مورداستفاده در سنتز پروتئین‌ها استفاده‌می‌کنند. نیتروژن در ساخت آنزیم‌هایی که مسئول بسیاری از فرآیندهای شیمیایی در گیاهان هستند، نقش مهمی دارد.

با کمبود نیتروژن تعادل رشدی برهم‌خورده، نسبت ریشه به اندام هوایی از حالت تعادل خارج می‌گردد و گیاه شروع به تولید ریشۀ بیشتر (توسعه ریشه) می‌کند. بیش‌بود نیتروژن منجر به رشد بیش‌ازحد (توسعۀ جانبی قابل‌توجه سلولی، برگ و ساقه‌های ضخیم) و غول‌پیکری گیاه شده، لبۀ برگ‌های مسن به رنگ سبز تیره تبدیل‌می‌شوند.

نیتروژن یک مادۀ غذایی متحرک با قابلیت جابه‌جایی بسیار زیاد در گیاه است بنابراین می‌تواند از یک اندام و سلول جداشده به اندام دیگری که نیاز بیشتری به نیتروژن دارد، منتقل‌شود. برای اصلاح کمبود نیتروژن باید پیش از جوانه‌زنی و پس از آن (زیرا این زمانی است که اکثر گیاهان و درختان نیاز زیادی به نیتروژن دارند) گیاه را با کودهای نیتروژن بالا تغذیه‌کرد.

اشکال قابل‌جذب نیتروژن در محیط ریشۀ گیاهان فرم نیتراتی و آمونیومی است که در بافت خاک نیز بسیار متحرک می‌باشد. بنابراین، اگر آبیاری بیش ‌از حد انجام‌شود، نیتروژن از محیط ریشه خارج شده، در محیط ریشه عمل آب‌شویی انجام‌می‌گیرد. در نتیجه باید در نظر داشت در مناطقی که میزان بارندگی در بهار زیاد است، نیتروژن در دوزهای پایین‌تر و در دفعات بیشتر استفاده‌شود و یا استفاده از این کود از اوایل فصل رشد به اواسط فصل رشد رویشی موکول‌شود. ازآنجاکه وجود نیتروژن برای تولید میوه‌های درختی و صیفی‌جات باکیفیت بالا ضروری است، باید این امر را مدنظر قرارداد که بعضی از خاک‌ها با مقادیر بالای شن (خاک سبک) معمولاً دچار کمبود نیتروژن هستند.

فسفر  Phosphorus

فسفر یکی از مواد غذایی اصلی گیاه است که در ترکیبات فسفولیپید و اسیدهای نوکلئیک موجود می‌باشد و در ساختمان سلولی گیاهان مورد استفاده قرارمی‌گیرد و به‌همین دلیل در نواحی مریستمی مانند رشد فعال شاخه‌ها و ریشه‌ها تجمع‌می‌یابد. فسفر در متابولیسم قند، جلوگیری از تنفس و فتوسنتز نیز نقش دارد. احتمالاً به‌دلیل سرعت جذب بالای فسفر از خاک گیاهان به‌ندرت دچار کمبود فسفر می‌شوند.

علامت کمبود فسفر زردشدن برگ‌های پیرتر است و در صورت کمبود شدید معمولا برگ‌ها قرمز می‌شوند. فسفر برخلاف نیتروژن در خاک متحرک نیست و خاک با مکانیسم دیگری فسفر را به فرم قابل‌جذب برای گیاه تبدیل‌می‌کند. خوشبختانه خاک به ‌طورکلی قادر به تأمین مقادیر زیادی فسفر است و ریشه‌ها فسفر را به فرم فسفاته تبدیل‌کرده، به‌راحتی آن را جذب می‌کنند. در خاک‌هایی با غلظت کم فسفر غالباً هم‌زیستی بین قارچ مایکوریزا با ریشۀ برخی از گیاهان وجود دارد که به جذب فسفر کمک‌می‌کند. استفاده از کود فسفر می‌تواند باعث کاهش جذب پتاسیم در گیاهان شود بنابراین حتماً باید همراه با کود فسفره از کود دارای دوز متعادل پتاسیم قابل‌جذب نیز استفاده‌کرد.

گوگرد  Sulphur

فرم قابل‌جذب گوگرد برای گیاه فرم سولفاته است. همچنین اگر گوگرد به‌صورت گاز در اطراف گیاه وجود داشته‌باشد، توسط برگ نیز جذب می‌گردد. گوگرد از رشد و تکثیر بیماری‌های مختلف خاک‌زی خصوصاً سفیدک‌سطحی بر روی برگ‌های گیاهان جلوگیری‌کرده، در بسیاری از موارد بیماری را درمان‌می‌کند. بسیاری از پروتئین‌های گیاهی حاوی گوگرد هستند. به‌عنوان مثال سیستین یک اسیدآمینۀ اصلی برای گیاه می‌باشد که حاوی گوگرد است. ترکیبات گوگردی به نام تیول‌ها تعیین‌کنندۀ مزۀ تره‌فرنگی، کلم و… هستند. این مزه در طعم میوۀ تازۀ برخی از گیاهان احساس نمی‌شود ولی در صنایع فرآوری انگور، کلم و… کاملاً محسوس است. کمبود گوگرد در گیاهان به‌دلیل استفاده از ترکیبات گوگردی برای جلوگیری و مبارزه با سفیدک سطحی به‌ندرت دیده‌می‌شود.

پتاسیم  Potassium

عنصر پتاسیم نقش بسیار مهمی در سنتز پروتئین و چربی گیاهی دارد. فعال‌سازی آنزیم‌ها و متعادل‌کردن فشار اسمزی ریشه و آوندهای گیاه نیز توسط پتاسیم صورت می‌گیرد. فرم قابل‌جذب آن +K است که برای درشتی میوۀ درختان و صیفی‌جات مورد استفاده قرارمی‌گیرد.

کمبود پتاسیم در برخی درختان و صیفی‌جات موجب ایجاد کلروز در برگ‌ها و برخی از اندام‌های سبز گیاه می‌شود و در صورت کمبود شدید موجب نکروز حاشیه‌ای برگ و لوله‌ای‌شدن برگ‌ها می‌گردد. پتاسیم‌کلرید (موریات پتاس) معمولاً اقتصادی‌ترین منبع تامین پتاسیم است اما در خاک‌هایی که غلظت بالای نمک دارند، می‌تواند منجر به سمیت کلری شود. در این مورد استفاده از سولفات پتاسیم پیشنهادمی‌گردد (در ایران استفاده از پتاسیم کلردار به‌هیچ عنوان توصیه‌نمی‌شود). کمبود پتاسیم در خاک‌هایی با pH پایین ممکن است در اثر استفادۀ بیش‌ازحد منیزیم ایجادشود زیرا این دو کاتیون دارای کانال مشترک جذب در بافت‌های ریشه‌ای هستند.

کلسیم  Calcium

کلسیم به‌عنوان سیمان‌سازۀ دیوارۀ سلولی گیاه شناخته‌می‌شود. لایۀ ‌نازک کلسیم موجود در بین دیوارۀ خارجی سلول گیاهی موجب کنار هم نگاه‌داشتن و یک‌پارچگی سلول‌ها می‌شود. کلسیم با جابه‌جایی کربوهیدرات‌ها و نیتروژن در گیاه حرکت می‌کند. در باغ‌ها و مزارع صیفی‌کاری به‌ندرت کمبود کلسیم دیده‌می‌شود مگر این‌که خاک به‌شدت اسیدی باشد و یا سنگ مادر خاک دارای فقدان کلسیم باشد. در این صورت از کلسیم‌سولفات (گچ) می‌توان برای افزایش pH خاک و اصلاح اسیدی‌بودن آن استفاده‌کرد. کمبود کلسیم در برخی میوه‌ها با اختلالات تخریب داخلی همراه است و در گیاهان مختلف می‌تواند موجب سفت‌شدن بیش‌ازحد پوست (کوتیکول سطح میوه) میوه شود.

منیزیم  Magnesium

منیزیم عنصر معدنی اصلی در سنتز و فعالیت رنگدانۀ کلروفیل (برگ) است که اهمیت زیادی در رشد گیاهان دارد. منیزیم در سنتز کلروفیل و فعال‌سازی برخی از آنزیم‌های اصلی نقش زیادی دارد و می‌تواند در پایداری غشای سلولی نقشی مشابه کلسیم ایفاکند. کمبود منیزیم در برخی گیاهان به‌صورت کلروز بر روی پهنک‌برگ دیده‌می‌شود و در صورت شدت کمبود، در برخی گیاهان در لبه‌های پهنک‌برگ رنگ قرمز ظاهر می‌گردد. کمبود منیزیم بیشتر در خاک‌های اسیدی شایع است. استفادۀ بیش‌ازحد از پتاسیم نیز می‌تواند این مشکل را تشدیدکند. برای اصلاح این مشکل و ایجاد تعادل بین کودهای ذکرشده می‌توان pH خاک را افزایش داد و یا منیزیم‌سولفات به خاک اضافه‌کرد.

مواد غذایی میکرو  Micronutrients

آهن  Iron

عنصر آهن در کلروفیل موجود نیست اما برای سنتز کلروفیل و حمل‌ونقل الکترونی در تنفس نقش بسیار مهمی دارد. کمبود آهن در اوایل فصل رشد ابتدا به‌صورت کلروز در جوان‌ترین برگ‌ها مشاهده‌می‌شود و باعث کاهش شدت و مقدار فتوسنتز می‌گردد. آهن تحرک بسیار کمی در گیاه دارد بنابراین علائم کمبود آن در بافت‌های گیاهی جدید ظاهرمی‌گردد. کلروز ایجادشده در اثر کمبود آهن غالباً زودگذر است و در فصل رشد ظاهرمی‌شود. در صورت سرد و مرطوب‌بودن خاک مقدار جذب آهن از ریشه به‌شدت کاهش‌ می‌یابد. با خشک و گرم‌شدن خاک تأمین آهن از خاک بهبودمی‌یابد و پس از آن کلروز در برگ‌های جوان کمتر دیده‌می‌شود. کلروز می‌تواند به دلایل مختلف حتی در شرایطی که خاک دارای مقادیر کافی آهن باشد نیز ایجادشود. pH خاک یکی از عوامل بسیار مهم در جذب آهن است. علائم کلروز آهن در خاک‌هایی با pH بالا (قلیایی) بسیار افزایش می‌یابد بنابراین تجزیه‌ و تحلیل مواد غذایی موجود در برگ گیاه در این شرایط کاهش جذب آهن را نشان می‌دهد. به‌طور کلی اسیدی‌کردن خاک موجب افزایش جذب مواد غذایی توسط گیاه می‌گردد. در بیشتر موارد کمبود آهن به‌راحتی توسط اسپری کلات‌آهن بر روی برگ‌ها جبران‌می‌شود.

منگنز  Manganese

وجود منگنز در سنتز کلروفیل بسیار ضروری است و موجب کنترل واکنش‌های اکسیداسیون آنزیمی در بافت‌های گیاهی می‌شود. کمبود منگنز نیز مانند آهن، معمولاً در خاک‌های با pH بالا مشاهده‌می‌شود. از علائم کمبود منگنز می‌توان به کلروز برگ‌های بالغ اشاره‌کرد زیرا این مادۀ معدنی شدیداً متحرک است و می‌تواند حتی از برگ‌های پیر گیاه خارج شود و علایم کمبود منگنز در برگ‌های پیر نیز قابل‌مشاهده‌شود. کمبود منگنز در گیاه را می‌توان با استفاده از سولفات‌منگنز در محیط ریشۀ گیاه و یا اسپری کلات‌منگنز بر روی شاخه و برگ‌های گیاه جبران‌کرد. همچنین استفاده از قارچ‌کش مانکوزب برای کنترل بیماری‌ها می‌تواند سطح مناسب منگنز را در گیاهان حفظ‌کند زیرا مانکوزب یک سم کشاورزی است که از ۱٫۹٪ نیتروژن، ۱۵٪ منگنز و یون اتیلن‌‌بی‌دی توکاروکامات تشکیل‌شده‌است.

مولیبدن  Molybdenum

مولیبدن یک مادۀ مغذی بسیار متحرک در بافت‌های گیاهی است که در مقادیر بسیار کم مورد نیاز گیاه است. کاربرد مولیبدن در سیستم‌های آنزیمی است که واکنش‌های کاهش سطح اکسیداسیون در گیاه را انجام‌می‌دهند. آنزیم‌ نیترات‌ردوکتاز برای ترکیب نیتروژن توسط ریشه به مولبیدن نیازدارد. در عملکرد سایر آنزیم‌های موجود نیز وجود مولبیدن در تشکیل گرده و میوه‌ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. از خسارات اقتصادی انگور در اثر کمبود مولیبدن می‌توان به تشکیل میوه‌های پیر و بی‌کیفیت، کلروز برگی و جذب‌نشدن نیتروژن در اثر غیرفعال‌بودن آنزیم نیترات‌ردوکتاز اشاره‌کرد.

بور  Boron

بور یک عنصر مهم در ترکیبات دیواره‌های سلولی است و به‌هیچ عنوان در داخل گیاه متحرک نیست. وجود بور در گیاهان در تقسیم سلولی و رشد طبیعی گرده از اهمیت بسیاری برخوردار است بنابراین گیاهانی که دچار کمبود بور هستند ریزش گل بسیار زیادی دارند و میوه‌های ضعیفی تولیدمی‌کنند. کمبود جذب بور معمولاً در خاک‌های خشک اتفاق‌می‌افتد. برای اصلاح کمبود بور می‌توان از محلول‌پاشی بور همراه با کلسیم بر روی شاخه و برگ‌های گیاهان استفاده‌کرد. از علائم کمبود بور می‌توان به رشد ناهنجار شاخه‌ها، آماس داخلی شاخه‌های گیاه، لکه‌های قهوه‌ای در حاشیۀ برگ‌های پیر و بعضاً مرگ نوک شاخه اشاره‌کرد. مسمومیت بور می‌تواند در نتیجۀ استفاده از کودهای پتاس با بور زیاد یا آبیاری با آب مسموم به بور اتفاق‌ بیفتد.

کلر  Chlorine

کلر در طبیعت به‌وفور یافت‌ می‌شود. به‌عنوان ‌مثال بین ۴ تا ۸ کیلوگرم کلر در هر هکتار از طریق بارندگی‌های اطراف شهرها تأمین می‌شود. کلر به‌عنوان فعال‌کنندۀ واکنش‌های آنزیمی و یون متعادل‌کنندۀ فشار گیاهی در واکنش‌های فتوسنتزی دارای اهمیت است. کلر به‌میزان بسیار کمی مورد نیاز گیاه است اما معمولاً در غلظت‌های بسیار بالاتر از حدمطلوب یافت‌می‌شود. کلر در گیاه بسیار متحرک است و به‌ندرت کمبود آن در گیاه گزارش شده‌است. نگرانی ناشی از عنصر کلر مربوط به مسمومیت این عنصر در خاک و گیاه می‌باشد. غلظت مسمومیت کلر برای گیاهان متفاوت است و در برخی درختان ۴۰۰ میلی‌گرم و برخی ۱۰۰ میلی‌گرم در ۱ کیلوگرم خاک، تعیین شده‌است که بسته به شرایط محیط‌‌زیستی این مقدار متفاوت است. افزایش میزان کلر در گیاهان منجر به کاهش رشد شاخه‌ها و در مسمومیت‌های شدید موجب خشک‌شدن گیاهان می‌شود.

آبیاری مناسب، منظم، اصولی و به‌موقع

مقدار و میزان آبیاری سؤال بسیار گسترده‌ای است که باید مورد بحث قرارگیرد. مقدار و میزان آبیاری مستقیماً به بافت خاک، دمای شب و روز گیاه، سرعت باد، دمای باد و توقع آبی گیاه بستگی‌دارد.

مقدار آبیاری حتماً باید با دستگاه و سنسورهای مخصوص اندازه‌گیری میزان و مقدار رطوبت قابل‌جذب آب در محوطۀ ریشه اندازه‌گیری‌شود. با استفاده از این ابزار در حقیقت قبل از اینکه گیاه به استرس آبی برود، آبیاری انجام‌شده‌است و میزان کیفیت و کمیت میوه‌های تولیدی ارتقا‌یافته، مقاومت گیاه در مقابل آفات و بیماری‌ها بیشتر می‌شود.

معمولاً اندازۀ آبیاری از ۷۰% شروع می‌شود و قبل از اشباع‌شدن خاک از آب در ۹۰% متوقف می‌شود. در اشباع خاک از آب، جذب بسیاری از مواد غذایی مانند آهن، کلسیم توسط درخت و صیفی‌جات به‌شدت کاهش می‌یابد.

منظور از آبیاری مناسب انتخاب بهترین روش آبیاری برای گیاهان است. به‌دلیل کمبود منابع آب با کیفیت و شیرین برای کشاورزی دیگر آبیاری سنتی آبیاری مقرون‌به‌صرفه و مناسب نخواهد بود. به‌همین دلیل استفاده از آبیاری قطره‌ای، میکروجت، اسپرینکلر و زیرسطحی در کشاورزی مدرن بسیار مهم و مناسب است. حتماً قبل از شروع کشت آب کشاورزی باید توسط آزمایشگاه‌های معتبر مورد سنجش قرارگیرد تا آنالیز آب میزان سختی و اسیدیتۀ خاک را مشخص کند. پس از کسب این اطلاعات می‌توان کشت مناسب برای زمین را انتخاب کرد. در صورت قابل‌اصلاح‌بودن آب می‌توان آن را با افزودن و یا کاستن مواد معدنی اصلاح‌نمود.

هرس سبز

یکی از هرس‌های بسیار مهم در باغبانی و زراعت صیفی‌جات که بسیار کم مورد توجه قرارمی‌گیرد هرس سبز است. در هرس سبز تمامی شاخه‌های نابه‌جا، شاخه‌های نازک و شاخه‌هایی که جوانه‌های بسیار کم گل (که در نهایت موجی تشکیل میوه می‌دهند) دارند، حذف‌می‌شوند. معمولاً این شاخه‌ها به‌عنوان شاخه‌های نامناسب برای گیاهان شناخته‌می‌شوند زیرا از آب و مواد غذایی گیاه استفاده‌می‌کنند اما در نهایت موجب کاهش شدید باردهی و بازدهی گیاه می‌شوند.

هرس شکوفه و میوه

هرس گل، شکوفه و میوه به‌صورت دستی سال‌هاست که به‌عنوان رایج‌ترین روش کاهش تعداد میوه در درختان مثمر و گیاهان صیفی در جهان مورد استفاده قرارمی‌گیرد. قاعدۀ کلی در هرس میوه حفظ فاصلۀ بین شکوفه‌ها (میوه‌ها) به‌ترتیب حدود ۱۲، ۱۵ و ۲۰ سانتی‌متر در ارقام میوه‌هایی با سایزهای بزرگ، متوسط و کوچک است.

در بعضی مناطق فاصلۀ بین میوه اعمال‌نمی‌شود بلکه تعداد میوه در هر شاخه، بسته به محل شاخه در کانوپی در نظر گرفته‌می‌شود. تعداد میوه‌های حفظ‌شده در هر شاخه (در درختان و صیفی‌ها) می‌تواند دو یا سه عدد در شاخه‌های پایین درخت، سه یا چهار عدد در وسط درخت و پنج عدد در قسمت‌های بالای درخت باشد. احتمالاً تعداد میوه‌ها در مناطقی که لوکس نوری کمتری دارند حدود ۳۰٪ کاهش می‌یابد زیرا در این مناطق کانوپی درختان کوچک‌تر است.

ارقام دارای میوه‌های کوچک حتی در تعداد خیلی کم محصول توان تولید میوه با قطر بیشتر از ۷.۰ سانتی‌متر را ندارند. اندازۀ کوچک میوه در ارقام زودرس ممکن است به‌دلیل تعداد محدود سلول‌های موجود در میوه و یا مدت‌زمان کوتاه رشد باشد. درختانی که تحت هرس شکوفه و میوه قرارمی‌گیرند میوه‌های بزرگ‌تری تولیدمی‌کنند.