تاثیرات آلودگی محیط بر محصولات کشاورزی

به صورت تجربی تمامی تکنولوژی ها تاثیرات مخربی بر روی محیط زیست می‌گذارد. کشاورزی نیز در این زمینه بی تاثیر نیست و بعضی اوقات خود کشاورزی نیز مورد خسارت های آلودگی محیطی قرار می‌گیرد.

آلودگی محیط زیست، به هر نوع ماده ای که وارد محیط (آب، خاک و هوا) شود و سرعت از بین رفتن آنها کمتر از سرعت ورود آلودگی ها به محیط باشد را آلودگی محیط زیست می‌گویند. محیط می‌تواند طی فرآیند های زیر این آلودگی ها را از بین ببرد:

• تبدیل به گرما
• تبدیل به صدا
• محلول کردن مواد
• تجزیه کردن
• بازیافت کردن

و یا به فرم هایی که برای محیط زیست بی خطر باشند در می‌آید. این آلودگی ها شامل آلودگی هوا، آلودگی آب، آلودگی صدا، آلودگی نوری و آلودگی پلاستیک است.

هوا دارای ویژگی های فیزیکی و ترکیب شیمیایی خاص می‌باشد که پارامترهای اساسی زندگی برای گیاهان و حیوانات را فراهم می‌کند. دما، رطوبت هوا، گردش هوا، اکسیژن و دی اکسید کربن موجود در اتمسفر تاثیرات مستقیمی بر روی محصولات کشاورزی و تولیدات آنها می‌گذارد.

کیفیت هوا با وارد شدن مواد آلوده کننده به هوا تغییر می‌کند و محصولات کشاورزی مستقیما با این هوای آلوده در تماس خواهند بود و فعالیت های گیاه با همین هوای آلوده ادامه پیدا می‌کند. از آسیب مربوط به مسائل هواشناسی می‌توان به وارونگی دما و هوا اشاره کرد.

آلودگی هوا

بیش از یک قرن است که آلودگی هوا بر روی کشاورزی تاثیر می‌گذارد. سوزاندن ذغال سنگ و سوخت های فسیلی (بنزین، گازوییل و…) موجب تولید اکسید گوگرد می‌شود. فلوراید ها حاصل فعالیت کارخانه های ذوب شیشه و سرامیک می‌باشد. در اطراف کارخانه ها افزایش سطح آمونیاک، کلر، اتیلن، مونوکسید کربن واکسیدهای ازت در هوا یافت می‌شود.

موتور وسایل نقلیه و رشد جمعیت، موجب آلودگی فتوشیمیایی هوا می‌شود، که نه تنها بر غلظت آلودگی شهری بلکه در مناطق روستایی مجاور نیز تأثیر می‌گذارد. کارخانه ها و از جمله کشاورزی موجب انتشار تعداد زیادی از آلاینده ها در هوا مثل آلدهیدها، هیدروکربن ها، اسیدهای آلی، ازن، نیترات پراکسی استیل، سموم دفع آفات و رادیونوکلیدها می‌شوند.

تاثیرات این آلودگی ها در غذا، فیبرها، علوفه ها و گیاهان جنگلی بسته به تمرکز منطقه آلوده، جغرافیا، شرایط آب و هوایی متغیر است.

به طور حتم آلودگی هوا بر محصولات کشاورزی، زیان اقتصادی سنگینی وارد می‌کند.

تاثیرات آلودگی هوا بر روی گیاهان و موجودات زنده با فاکتورهای زیر اندازه گیری می‌شوند:

• تداخل در فعالیت سیستم های آنزیمی
• تغییر در ترکیبات شیمیایی سلولی و ساختار فیزیکی سلولی
• کاهش شدید رشد و کاهش تولید به دلیل تغییرات متابولیکی
• تخریب شدید بافت های گیاهی

آلاینده هایی که از منابع غیر از کشاورزی وارد هوا می‌شوند و موجب تاثیر بر روی گیاهان می‌شوند عبارتند از:

• گازهای اسیدی
• گازهای پس از احتراق مشتقات نفتی
• پساب های مختلف

گازهای اسیدی

گازهای اسیدی شامل فلوراید ها، اکسید گوگرد و کلر می‌باشد. هیدروژن فلوراید برای گیاه به شدت سمی است. برخی از گیاهان در اثر تماس با غلظت کمتر از یک ppm آسیب می‌بینند و ظاهراً صدمات در ابتدا به کلروفیل وارد می‌شود، سلول ها شروع به کلروز می‌کنند و گیاه را از بین می‌برند. میزان مقاومت به هیدروژن فلوراید متغیر و متفاوت است.

معمولا گیاهانی که فلوراید را جذب می‌کنند مقاومت بیشتری نسبت به گیاهان دیگر دارند. به عنوان مثال ذرت نسبت به گوجه حساسیت بیشتری دارد. تمامی گیاهانی که دارای رشد سریع و زیاد می‌باشند، مستعد آسیب پذیری بیشتری از فلوراید هستند.

دی اکسید گوگرد که در اثر سوختن سوخت های فسیلی و ذغال سنگ می‌باشد، عموما باعث نکروز سلولی (مرگ سلول) برگ ها می‌شوند. در غلظت های مشخص، در صورتی که استوماتا (روزنه های موجود بر روی برگ ها یا ساقه ها) باز باشد دی اکسید گوگرد موجب آسیب به گیاه می‌شود. شدت نور زیاد، دمای رشد مطلوب، رطوبت نسبی زیاد و منبع کافی آب برای باز شدن روزنه ها (استوماتا) موثر می‌باشد.

گیاهانی که طی روز روزنه های خود را می‌بندند، می‌توانند استرس دی اکسید گوگرد را به خوبی بهتر تحمل کنند. دی اکسید گوگرد جذب شده توسط سلول های برگ با آب ترکیب می‌شود و یک سولفیت سمی تشکیل شود، اما این به آرامی به یک سولفات نسبتاً بی ضرر اکسیده می‌شود. بنابراین، سمیت دی اکسید گوگرد تابعی از میزان جذب آن توسط یک گیاه می‌باشد. جذب سریع باعث آسیب بیشتری به گیاه می‌شود. آسیب کلر به دلیل جذب بسیار پایین گیاه از هوا تا حدودی نادر است. علائم اصلی آن سفید و نکروز شدن برگ می‌باشد.

محصولات حاصل از سوختن

محصولات اولیه تولید شده از سوختن عبارتند از اتیلن، استیلن، پروپیلن و مونو اکسید کربن می‌باشد. از بین این محصولات اتیلن تاثیر منفی بر روی گیاه می‌گذارد. این در حالی است که دیگر محصولات تولید شده از سوختن در غلظت های بسیار بالاتری می‌تواند به گیاهان آسیب وارد کنند. مشاهده شده است که نشت گاز (۳ درصد اتیلن) از خطوط لوله باعث آسیب به پوشش گیاهی اطراف شده است. اکنون با استفاده از گاز طبیعی، اتیلن موجود در هوا بیشتر از صنایع شیمیایی خاص و اگزوز خودروها موجب آلودگی با اتیلن می‌شود.

گل های گلخانه ای و فضای سبز در مناطق شهری به طور معمول توسط اتیلن آسیب می‌بینند. به نظر می‌رسد چنین صدمه ای ناشی از سرعت بیش از حد رشد جمعیت می‌باشد و در نتیجه خسارت وارد می‌کند.

خسارات ناشی از اتیلن برای اولین بار در منطقه وسیعی از مزرعه پنبه که در نزدیکی یک کارخانه تولید پلی اتیلن قرار داشت، که خسارت زیاد و سنگینی وارد کرده بود، مشاهده شد. اتیلن، ازن و نیترات پروکسی استیل به عنوان محصولاتی که در اثر واکنش در هوا تولید می‌شوند، به وضوح در آسیب گیاهان نقش دارند. علاوه بر این، بر روی خسارت برخی از بی سولفیت ها و دی اکسید نیتروژن نیز گمانه زنی می‌شود.

ازن یک آلاینده مهم هوا است که بر کشاورزی تأثیر می‌گذارد. در تعدادی از محصولات زراعی از جمله اسفناج، تنباکو، میوه، سبزیجات، درختان جنگلی و زینتی آسیب های جدی وارد می‌کند. علائم مسمومیت ازن به صورت لکه ای‌، بریدگی، رگه، نوک جوانه ها و زردی زودرس شاخ و برگ ها ظاهر می شود.

اینها ممکن است فقط در سطح فوقانی برگ قابل مشاهده باشد. نیترات پراکسی استیل و فراورده های وابسته به آن علائمی به نام برگ نقره ای و باند برگی ایجاد می کنند که سالهاست در منطقه لس آنجلس و جاهای دیگر مشاهده می‌شود. اثرات آلودگی های رادیواکتیو موجود در هوا بر اقتصاد کشاورزی در حال حاضر اندک می‌باشد.

آلودگی هوا توسط کشاورزی

 آلودگی های بخش کشاورزی، در آلودگی هوا شامل سموم دفع آفات، بو، دود، گرد و غبار، گرده های آلرژی زا و زباله های کشاورزی می باشد. نگرانی انسان ها در مورد استفاده گسترده از سموم دفع آفات بسیار جدی می باشد. ضروری است که در فناوری و استفاده از سموم دفع آفات شدیدا کنترل شود و با جدیت به دنبال جایگزین کردن راه هایی سالم تر باشند.

آفت کش ها

مشکل پایداری و دوره کارنس در سموم دفع آفات یکی از نکات بسیار خطرناک برای سلامتی انسان و محیط زیست است. به عنوان مثال دوره کارنس سم ۲-۴-D که طول عمر سمیت آن ( دوره کارنس ) ۱۸ ماه می باشد.

طول عمر بالای ۲۰ سال سم هایی مانند DDT ، الدرین، دی الدرین، اندرین ، هپتاکلر و توکسافن و یا آلودگی های دائمی فلزات سنگین مانند سرب، جیوه و آرسنیک بسیار مهم می باشد. احتمالا بقیه آلوده کننده ها طول عمر بسیار کمتری دارند.

سم هایی که به سرعت تخریب می شوند، مانند حشره کش‌های ارگانوفسفات، بسیار سمی و غیر انتخابی هستند که موجب به وجود آمدن حشرات مقاوم نسبت به سم در نسل های آینده حشره می شود و دشمنان طبیعی آنها را از بین می‌برد. بنابراین، ظاهراً پیدا کردن مواد شیمیایی که بدون هیچ گونه نقص و ضرری باشند، ممکن نیست.

سموم دفع آفات از طریق سمپاشی یا در سطح زمین استفاده می شوند، هوا وسیله ای معمول است که از طریق آن مواد شیمیایی به سمت اهداف مورد نظر و ناخواسته خود حرکت می کنند. داده های قابل اطمینان در مورد چگونگی رفتار آفت کش ها در هوا، مانند مسافت طی شده و اطلاعات از این قبیل بخاطر عدم نظارت کافی در دسترس نیست. ماهیت شیمیایی و فیزیکی آنها، روش کاربرد و شرایط جوی و غلظت های این مواد شیمیایی بر سرنوشت نهایی آنها تأثیر می گذارد.

شکی نیست که ممکن است سموم دفع آفات از طریق ذرات گرد و غبار به مسافت های طولانی تر منتقل شوند. پیش بینی میزان جا به جایی این مواد در هوا دشوار است، اما در طولانی مدت مواد شیمیایی به زمین باز می گردند.

بو، گرده گل گیاهان، گرد و غبار

بوی فضولات حیوانات از نظر کیفیت هوا بسیار نامطلوب شناخته می شوند. در جاهایی که دامداری و کشاورزی در مناطق شهری وجود داشته باشد، واکنش عمومی معمولاً نامطلوب است.

دفع و پخش فضولات حیوانات در زمین ممکن است مشکل بو را تشدید کند. علاوه بر این، باد زیاد ممکن است باعث افزایش کمبود رطوبت در هوا شود. دود توسط سوزاندن بقایای گیاهی موجود یا علف های هرز موجب انتشار خاکستر و … می‌شود.

کیفیت هوا همچنین تحت تأثیر انتقال گرده های حساسیت زا مانند گرده علف های هرز، گرده گیاهان و درختان است که می تواند کیلومترها با هوا جا به جا شود.استفاده نادرست از زمین و عدم تصفیه مواد می تواند باعث وخامت قابل توجهی در کیفیت و آلودگی هوا شود. خوشبختانه فناوری جلوگیری از فرسایش بادی در خاک به خوبی درک شده و مورد استفاده گسترده قرار گرفته است.

 مواد و ذرات موجود در سطل زباله مربوط به کشاورزی با باد جابجا و ناخواسته توزیع می شود. پوسته های برنج، گندم و زباله های پنبه نمونه هایی از این نوع مزاحمت و آلودگی ها در هوا هستند. اما برخلاف بسیاری از فن آوری های دیگر، کشاورزی سهم عمده ای در افزایش کیفیت هوا نیز دارد.

فتوسنتز گیاهان سبز، دی اکسید کربن را از هوا خارج کرده و اکسیژن را به آن می افزاید، در نتیجه به حفظ تعادل بین این گازها کمک می کند.

آلودگی آب و خاک

مواد آلوده کننده به کشاورزی آسیب می رساند. آلاینده های خاک و آب می تواند بر عملکرد محصولات کشاورزی تأثیر منفی بگذارند. این آلاینده ها شامل رسوب، مواد مغذی گیاهان، نمکهای معدنی و کود های معدنی، دور ریزهای آلی، عوامل عفونی، مواد شیمیایی صنعتی، مواد شیمیایی کشاورزی و گرما می باشند.

رسوبات

رسوبات منبع خارجی دارد که در اثر استفاده از مواد خارجی موجب رسوب در خاک می شود و موجب کاهش کیفیت آب آبیاری می گردد. گذشته از پر شدن کانال های آبیاری، جوی های آبیاری، استخرهای مزرعه و مخازن آبیاری، رسوب گذاری باعث افزایش هزینه های تصفیه آب می‌شود. رسوب معلق تعادل اکسیژن حل شده در آب را بر هم می‌زند. ارزش آبیاری استخرهای مزرعه توسط رسوبات کاهش می‌یابد، این مواد رسوبی در خاک موجب کاهش شدید کیفیت و فرسایش خاک می شود.

مواد غذایی گیاهان

مواد غذایی گیاهان زمانی که در پساب و آب های زیر زمینی رویت گردند، به عنوان منبع آلودگی آب های زیر زمینی یاد می شوند. در واقع به عنوان آلوده کننده های جدی تلقی می شوند. آب مازاد گیاهان، که با مواد غذایی همراه هستند با زه کش آب کشاورزی، فاضلاب شهری، فاضلاب های روستایی و صنعتی به آب های زیر زمینی راه پیدا می‌کنند.

گیاهان ساختار و زهکشی خاک را تغییر می‌دهند، در نتیجه ظرفیت نگهداری زمین کشاورزی کاهش می‌یابد و موجب کاهش ظرفیت خاک می‌شود. نیترات و نیتریت های موجود در آب های زیرزمینی، که می توانند انسان و دام را مسموم کنند، ناشی از هر دو عملیات کشاورزی و صنعتی می باشد.

نمک های معدنی و مواد معدنی غیر ارگانیک

نمک ها و مواد معدنی غیر ارگانیک باعث اختلال در کیفیت خاک و آب می شوند که ناشی از رسوبات طبیعی، زهکشی اسید های معدنی و فرآیندهای صنعتی و زه کش زمین های زراعی موجب این امر می‌باشند.

تجمع نمک در خاک های مورد آبیاری، بیشترین میزان خسارت را در این گروه آلودگی ایجاد می کند. تجمع و غلظت بالای سدیم درآب آبیاری تاثیر نا مطلوبی بر روی گیاهان می گذارد. این مسمومیت خطرناک تر از مسمومیت بور می باشد. بنابراین، آب مورد استفاده در فرآیندهای شهری و صنعتی شامل بوراکس ممکن است برای کشاورزی قابل استفاده نباشد.

پسماندهای آلی

پسماندهای آلی ناشی از فاضلاب شهری، زباله، صنایع غذایی، کارخانه های تولید خمیر ماهی و نهاده های دامی توسط باکتری های هوازی مورد حمله واقع می شوند. هنگامی که این اتفاق در آب رخ دهد، میزان اکسیژن آب کاهش یافته یا به صفر می رسد، در این مرحله فعالیت های ناشی از باکتری های بی هوازی موجب تخریب و تجزیه این مواد و تبدیل آنها به مواد بی خطر می شود. این امر باعث ایجاد شرایط های سپتیکی می گردد که این آب ها برای استخر های آبیاری گیاهان زراعی مناسب نمی باشند.

عوامل عفونی

در صورتی که عوامل عفونی با خاک جا به جا نگردد، توسط آب و خاک منتقل می گردد. بیماری های باکتریایی و ویروسی محصولات زراعی توسط دستگاه های کشاورزی که در مزرعه فعالیت می کنند جا به جا می‌شوند. حشرات و علف های هزر نیز می‌توانند حامل این بیماری ها نیز باشند (مانند نماتد ها).

بیماری های دامی که از طریق آب و خاک منتقل می شوند شامل لپتوسپیروز، سالمونلوز، وبا، ورم پستان، بیماری پا و دهان، سل، تب مالت، هیستوپلاسموز، بیماری نیوکاسل، آنتراکس، کوکسیدیوز و بسیاری دیگر می‌باشد.

پشه های پرورش یافته در آب راکد می توانند آنسفالیت را منتقل کنند. بیشتر محصولات زراعی و دامی در جهان مستعد ابتلا به یک یا چند بیماری بسیار عفونی هستند که ممکن است از طریق خاک یا آب به آنها انتقال یابد. هزینه ضرر و زیان ناشی از این بیماری ها بسیار چشمگیر است.

مواد شیمیایی موجود در خاک

مواد شیمیایی موجود در خاک و آب، مانند مواد شوینده، حشره کش ها، علف کش ها، قارچ کش ها، نماتدها، جوندگان، تنظیم کننده های رشد می توانند اثرات نامطلوبی بر کشاورزی بگذارند.

استفاده از حشره کش های به طور مداوم در زمین های سیب زمینی، موجب کاهش شدید راندمان چغندرقند در همان خاک بدون هیچ گونه مقاومتی در سال جاری می باشد.

به دلیل وارد شدن سم های حشره کش در استخرهای پرورش ماهی موجب کشته شدن ماهی ها شده می شود. در آزمایشی برای کنترل آفات یونجه از سمی خاص استفاده شده بود، بعد از تغذیه دام ها با این علوفه که سم پاشی شده بود، وجود این سم در محصولات حاصل از شیر این گاوها تایید شد.

استفاده هوایی و زمینی علف کش ها در اراضی غیر کشاورزی (برای احداث جاده، حاشیه جاده، اماکن صنعتی) غالباً باعث ایجاد خسارت به محصولات غیر هدف نیز می شود. هدر رفت علف کش ها ممکن است از طریق زه کش آبیاری وارد خاک شود و مشکلاتی را ایجاد کند. وجود باقیمانده های مواد شیمیایی در محصولات کشاورزی می تواند موجب مصادره و معدوم شدن محصولات شوند و بی اعتمادی جامعه را نسبت به غذا را ایجاد می کند. عملاً تمام جنبه های استفاده از مواد شیمیایی توسط دولت تنظیم و یا محدود می شود.

 گرما

در اثر فرآیندهای صنعتی گرما وارد آب می شود، گرما می تواند تأثیرات منفی بر ماهی و سایر موجودات آبزی داشته باشد. گرما تاثیر زیادی بر روی کشاورزی (زراعت) می‌گذارد.

آلاینده های کشاورزی

استفاده برخی از نهاده های کشاورزی به دلیل زیاده روی در مصرف مانند کودهای گیاهی و نمک ها موجب تأثیرات منفی بر خود کشاورزی دارند. این آلاینده ها و سایرین نیز به طور کلی بر محیط تأثیر می گذارند.

اوتریفیکاسیون Eutrophication

ورود مواد غذایی گیاهان شامل نیتروژن، فسفر و سیلیس به داخل آب دریا شرط لازم برای حیات است و یک مشکل محیطی محسوب نمی شود، اینگونه مواد نه تنها آلوده کننده نیستند بلکه زندگی دهنده هم هستند. تنها زمانی مشکل ساز می شوند که ورودی های بسیار زیادی از آنها بر مشخصه اصلی، خواص یا عملکردهای اکوسیستم تاثیر بگذارد که در این صورت به آنها اوتریفیکاسیون گویند.

این اتفاق در ساختمان خود آب با افزایش سطح مواد معدنی و مواد آلی اتفاق می افتد که موجب کاهش اکسیژن محلول در آب می‌گردد.

جلبک ها و سایر گیاهان تمایل دارند اشکال دیگر زندگی را در رقابت اکسیژن از بین ببرند، مخصوصا در مواردی که کربن و فسفر فراوان باشند. بدون شک، میزان زیاد فسفر در رودخانه ها و دریاچه ها حاصل از فعالیت کشاورزی می باشد، اما در درجه اول از طریق فرسایش خاک به رودخانه ها و دریاچه ها انتقال پیدا می کنند. اگرچه منبع اصلی فسفر ظاهرا کارخانه های تصفیه فاضلاب شهری است، اما پساب های مستقیم از صنایع غذایی نیز ممکن است حاوی مقادیر زیادی باشد.

راه حل مشکل فسفر در آب‌های سطحی در استفاده از روش‌های مناسب برای حفاظت خاک و به حداقل رساندن ورود میزان پساب های نتیجه پرورش دام و کودهای شیمیایی می‌باشد.

در مقابل، شناسایی منابع نیترات در منابع آب بسیار اثر بخش می باشد. در جائیکه نیترات در آب یافت شود، برخی معتقدند که این نیترات حاصل استفاده از کود های شیمیایی است، در حالی که برخی دیگر اظهار داشته اند که این ماده از خاک طبیعی یا تصفیه پساب فاضلاب یا ضایعات دامداری ناشی می شود.

این مسئله جنبه های مهم زیادی دارد، زیرا نیترات می تواند باعث بیماری جدی در انسان شود. یک مشکل بزرگ در شناسایی و تشخیص منابع اصلی بزرگ وجود دارد. غیر از کودهای شیمیایی منشا این ماده می باشد، گیاهان خانواده فاباسه و یونجه موجب تثبیت نیتروژن در خاک می شود.

شوری

شوری یک مشکل اساسی در بخش آبیاری کشاورزی است. از طریق تبخیر و تعرق، نمک های موجود در آب آبیاری در پساب زهکش متمرکز می شوند. بنابراین ادعا می شود که کیفیت آب به طور جدی آسیب می بیند، کیفیت آن از لحاظ فیزیکی و شیمیایی مختل می شود. آب آبیاری همیشه حاوی مقداری نمک است که بیشتر آنها از محیط ریشه گیاه خارج می گردد. از آنجا که آب تبخیر شده خالص است، این آب خالص نمک های باقیمانده در خاک را جمع می کند، و تجمع نمک را در لایه های بالایی خاک بیشتر می کند.

در صورت عدم رشد گیاهان، نمک موجود در خاک باید با آبشویی با آب زیاد از محیط ریشه خارج گردد. مقدار نمک خارج شده از منطقه ریشه باید برابر یا بیشتر از مقدار دریافت شده نمک موجود در آب آبیاری باشد. آبیاری در کشاورزی در واقع آلایندگی تولید نمی کند بلکه یکی از آنها را به شکلی غلیظ تر منتقل می کند. استفاده زیاد از آب در کشاورزی می تواند در آینده بر شدت این مشکل بیفزاید.

ضایعات فرآوری های کشاورزی

ضایعات حاصل از فرآوری محصولات کشاورزی خطرات آلودگی دیگری را افزایش می دهد. این آلودگی ها شامل رواناب یا پساب های حاصل از کارخانه نجاری، تولید خمیر، تولید کنسرو میوه و سبزیجات، تمیز کردن لبنیات، ذبح حیوانات گوشتی، تولید ذرت و پروتئین سویا، پالایش قند، تقطیر، فرآوری پشم و موارد دیگر است.

رواناب از شرکت های کشاورزی می تواند عامل افزایش میکرو و ماکرو ارگانیسم و سایر عوامل عفونی باشد. آفات و حشرات مربوط به کشاورزی می توانند بیماری ها را منتقل کنند. بیماری های گیاهی از کشاورزی به مراتع، باغ ها، پارک ها و زمین های چمن کاری منتقل می شوند.

نظارت بر سموم دفع آفات

نظارت بر سموم دفع آفات موجود در آب از جنگ جهانی دوم تا به حال در مناطق مختلف انجام شده است. برخی از شبکه های نظارتی در این خصوص، که توسط آزمایشگاه های آنالیز پیشرفته پشتیبانی می شوند، بسیار گسترده هستند. اطلاعات جمع آوری شده نشان می دهد که چگونه و چه زمانی سموم دفع آفات از مناطق هدف به قسمت‌های دیگر محیط منتقل می گردند. در برخی مواقع حوضچه های پرورش ماهی مقدار قابل توجهی از باقی مانده های سموم دفع آفات از مزارع که به صورت زه کش آب از مزرعه خارج شده است را نشان می دهد.

 اگرچه بیشتر حشره کش های آلی آبگریز و تقریباً نامحلول در آب هستند، اما می توانند به موادی معلق در آب متصل شوند. اما پس از حل این مواد در آب، مقادیر باقیمانده ماده موثره حشره کش، معمولاً ناچیز می شوند.

سطح آفت کش ها در خاک در حال تغییر است. متغیر و فرآیندهای بسیاری درگیر هستند، که میزان تمرکز حتی پرکاربردترین حشره کش ها بسیار متغیر می باشد و تعیین آن دشوار است. با این حال، برنامه های نظارت بر خاک در حال انجام است و اطلاعات مورد نیاز را ارائه می دهد. به دلیل عدم توانایی ارگانیسم های موجود درتخریب بسیاری از سموم دفع آفات در خاک، موجب افزایش تجمع و آلودگی خاک ها توسط این مواد و در تنیجه آلودگی آب نیز می شود.

بنابراین بسیاری از سم ها با طول دوره کارنس طولانی مدت مانند ددت DDT، هیدروکربن های کلر دار در دسترس جذب و استفاده حیوانات و انسان ها ( موجودات غیر هدف ) همچنان در طبیعت می باشد.

جمع بندی

بسیاری از عوامل می تواند مو جب آلودگی محیط زیست گردد. این آلودگی می تواند حتی آلودگی نوری نیز باشد. تمامی این آلاینده ها در نتیجه فعالیت های صنعتی و رو به پیشرفت بشر می باشد. این آلاینده ها که موجب مسمومیت محیط زیست می گردد به صورت مستقیم و غیر مستقیم وارد چرخه زندگی بسیاری از موجودات از جمله انسان ها می شود.

طیف وسیعی از این آلودگی ها موجب بیماری های ریوی، مختل شدن سیستم ایمنی بدن، سرطان، جهش های ژنتیکی در بسیاری از موجودات زنده می شود. باید همواره در استفاده از مواد شیمیایی و نیز توسعه صنعتی کوشا بود. همچنین بازیافت و تجزیه مصنوعی توسط انسان می تواند در آلودگی محیط زیست بسیار اثر بخش و مفید باشد.

منبع: The Effects Of Pollution