کنترل علف‌های هرز هویج

مقدمه

علف‌های هرز علاوه بر کاهش عملکرد هویج با ایجاد تغییر شکل و بدفرمی ریشه‌های هویج، کیفیت محصول و کارایی برداشت را نیز کاهش می‌دهند. علف‌های هرز همچنین می‌توانند میزبان آفات مهم هویج باشند. به‌عنوان‌مثال، ۲۱ مورد از ۳۲ گونه علف‌های هرز که معمولاً در خاک‌های آلی در جنوب غربی کبک یافت می‌شوند، میزبان نماتد گره ریشه بودند که آفت مهمی در هویج است.

اطلاع از “دوره بحرانی عاری از علف هرز” و راه‌حل‌های جایگزین مدیریت علف‌های هرز به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا ضمن کاهش خطرات مرتبط با استفاده از علف‌کش‌ها، عملکرد هویج و سودآوری آن را بهینه کنند.

دوره‌های بحرانی کنترل علف‌های هرز هویج

دو دوره جداگانه در چرخه رشد هویج وجود دارد که کنترل علف‌های هرز در آن  بسیار مهم است. ۱) ابتدای فصل – دوره بحرانی عاری از علف‌های هرز و ۲) اواخر فصل و زمان برداشت محصول. علف‌های هرز باید در اوایل فصل رشد برای محافظت از محصول و جلوگیری از کاهش عملکرد کنترل شوند و کنترل علف‌های هرز در طول دوره برداشت باعث می‌شود تا قابلیت برداشت و کیفیت محصول افزایش یابد.

دوره بحرانی عاری از علف‌های هرز

دانستن این دوره به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا علف‌های هرز را که بر عملکرد محصول تأثیر می‌گذارند کنترل کنند درحالی‌که عواقب اقتصادی و زیست‌محیطی استفاده غیرضروری از علف‌کش‌ها را نیز کاهش می‌دهند. این دوره، بعد از جوانه زنی محصول است که باید علف‌های هرز کنترل شود تا از کاهش عملکرد محصول جلوگیری شود. این مرحله ممکن است در هویج تا مرحله ۱۲ برگی ادامه یابد. کنترل علف‌های هرز در این مدت باعث کاهش تلفات عملکرد به کمتر از ۵ درصد می‌شود.

مدت زمان دوره بحرانی کنترل علف‌های هرز در هویج می‌تواند متفاوت باشد و تحت تأثیر موارد زیر قرار ‌گیرد:

تاریخ جوانه‌زنی هویج

گونه‌های علف‌های هرز

زمان ظهور علف‌های هرز نسبت به محصول

شدت آلودگی به علف‌های هرز.

در کشت دیرهنگام هویج با هجوم متوسط علف هرز ممکن است به یک دوره کوتاه‌مدت عاری از علف هرز (تا مرحله ۴ برگی) نیاز داشته باشیم. این دوره حدوداً پنج هفته پس از کاشت می‌باشد. در مقابل، در کشت زودهنگام هویج به یک دوره‌ی عاری از علف هرز طولانی‌تری نیاز داریم، این دوره تا مرحله ۱۲ برگی هویج (۱۳ هفته پس از کاشت) می‌باشد.

تعداد کمی از علف‌های هرز پس از دوره بحرانی عاری از علف‌های هرز ظهور می‌کنند (به دلیل رقابت بالای محصول و رشد سایبان هویج) و سهم قابل‌توجهی در بانک بذر علف‌های هرز ندارند. برای جلوگیری از شیوع گونه‌های علف هرز مقاوم به علف‌کش‌ها، ممکن است نیاز به مدیریت اضافی علف‌های هرز باشد.

دوره کنترل علف‌های هرز تا برداشت محصول

این دوره بعدی کنترل علف‌های هرز است که پس از دوره بحرانی عاری از علف‌های هرز آغاز می‌شود و تا زمان برداشت ادامه دارد. کنترل علف‌های هرز در این دوره در درجه اول به منظور به حداقل رساندن تلفات کمی و کیفی محصول و خطرات بعدی علف‌های هرز مانند افزایش بانک بذر علف‌های هرز است.

علف‌های هرز با ایجاد تغییر شکل و بدفرمی ریشه‌های هویج، کیفیت محصول را کاهش می‌دهند. همچنین اگر علف‌های هرز بزرگ هنگام برداشت هویج وجود داشته باشند و یا اگر ساقه هویج در اثر رقابت علف‌های هرز ضعیف شده باشد، بازده برداشت نیز کاهش می‌یابد.

گزینه‌های مدیریت علف‌های هرز

تولیدکنندگان هویج می‌توانند از علف‌کش‌ها و یا روش‌های مکانیکی برای کنترل علف‌های هرز استفاده کنند. رعایت تناوب مناسب به جلوگیری از رشد جمعیت علف‌های هرز که کنترل آن دشوار است نیز کمک می‌کند. بررسی روش‌های مدیریت علف‌های هرز نشان می‌دهد که این روش‌ها به تنهایی کنترل قابل قبولی از علف‌های هرز را ارائه نمی‌دهند و معمولاً با وجین دستی تکمیل می‌شوند.

علف‌کش‌ها

علف‌کش‌های مورد استفاده برای کنترل علف‌های هرز در هویج محدود است.

علف‌کش‌های مورد استفاده در هویج عبارت‌اند از

علف‌کش تریفلورالین به میزان ۱ تا ۲.۵ لیتر در هکتار قبل از کاشت و یا قبل از رویش و مخلوط با خاک

علف‌کش اگزادیاژیل (تاپ استار) به میزان ۳ لیتر در هکتار به صورت پیش رویشی

علف‌کش اگزادیازون (رونستار) به میزان ۳ لیتر در هکتار به صورت پیش رویشی و به میزان ۲ لیتر در هکتار به صورت پس رویشی و تا مرحله ۴ برگی هویج

علف‌کش لینورون به میزان ۱ تا ۳ کیلوگرم در هکتار قبل یا پس از رویش محصول و علف هرز (تا مرحله ۴ برگی هویج). مصرف پس رویشی این علف‌کش می‌تواند همراه با بروز خسارت در گیاه زراعی باشد.

علف‌کش متریبوزین به میزان ۰.۵ کیلوگرم در هکتار و به صورت پیش رویشی و پس رویشی (در مرحله ۴ برگی هویج)

علف‌کش پندی متالین به میزان ۴ لیتر در هکتار و به صورت پیش رویشی

علف‌کش پرومترین به میزان ۱ کیلوگرم در هکتار و به صورت پیش رویشی

برای استفاده و اقدامات احتیاطی محصولات ثبت‌شده حتماً برچسب محصولات را مطالعه کنید.

توجه: جمعیت علف‌های هرز مقاوم در برابر علف‌کش‌ها در بسیاری از مناطق تولیدکننده هویج ایجاد شده است. مقاومت علف‌کش در گیاهان رایج و چند گونه گیاه تاج‌خروس (سبز، ریشه‌ای و صاف) مشخص شده است. این علف‌های هرز در برابر علف‌کش‌هایی مانند Gesagard (پرومترین) و لینورون مقاوم هستند.

همچنین كنترل شیمیایی علف هرز براي کشت بعدی محدود است. به‌عنوان‌مثال لینورون در خاک نسبتاً پایدار است، ازاین‌رو میزان حساسیت محصول بعدی به لینورون باید مدنظر قرار گیرد.

روش‌های مکانیکی کنترل علف‌های هرز

نهال هویج تا ۲۰ روز پس از جوانه زدن نمی‌تواند آسیب ریشه یا جابجایی را تحمل کند. کنترل مکانیکی علف‌های هرز در مرحله کوتیلدونی هویج ممکن است باعث کاهش ایستادگی و در نتیجه کاهش عملکرد هویج شود.

کنترل مکانیکی علف‌های هرز در فاصله‌ای کمتر از ۱۲ سانتی‌متری ردیف‌های کشت هویج نیز به محصول آسیب می‌رساند و توصیه نمی‌شود.

در هر نوع خاک، می‌توان از علف‌کش لینورون برای کنترل علف‌های هرز روی ردیف‌های هویج و از روش‌های مکانیکی و وجین دستی برای کنترل علف‌های هرز بین ردیف‌های کشت هویج استفاده کرد.

کنترل مکانیکی می‌تواند تحت تأثیر عوامل زیادی ازجمله نوع خاک و اندازه علف‌های هرز باشد.

استفاده از مالچ

یکی دیگر از راه‌های کنترل علف‌های هرز در هویج مالچ کشی بین ردیف‌های کشت می‌باشد.

جمع‌بندی

هویج در ابتدای رشد رقیب ضعیفی برای علف‌های هرز است و همچنین علف‌های هرز هویج میزبان بسیاری از آفات و بیماری‌ها هستند و در صورت عدم کنترل علف‌های هرز، هویج با کاهش شدید عملکرد مواجه می‌شود. دانستن دوره بحرانی کنترل علف‌های هرز به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد تا علف‌های هرز را که بر عملکرد محصول تأثیر می‌گذارند کنترل کنند درحالی‌که عواقب اقتصادی و زیست‌محیطی استفاده غیرضروری از علف‌کش‌ها را کاهش می‌دهند. این دوره، بعد از ظهور محصول است که باید علف‌های هرز کنترل شود تا از کاهش عملکرد محصول جلوگیری شود. این مرحله ممکن است در هویج تا مرحله ۱۲ برگی ادامه یابد. کنترل علف‌های هرز در این مدت باعث کاهش تلفات عملکرد به کمتر از ۵ درصد می‌شود.