کاشت، داشت و برداشت کلم بروکسل یا کلم دکمه‌ای

کلم بروکسل یک رقم زراعی از تیره‌ی Crucifrae و جنس Brassica است که گیاهان کلم پیچ، کلم بروکلی، گل‌کلم و تعدادی دیگر از گیاهان محبوب جزء آن هستند. این گیاه از اروپای شمالی سرچشمه گرفته است. به دلیل کشت آن برای اولین بار در قرن شانزدهم در بروکسل بلژیک نام‌گذاری شده است. کلم بروکسل به […]

به دلیل کشت آن برای اولین بار در قرن شانزدهم در بروکسل بلژیک نام‌گذاری شده است. کلم بروکسل به خاطر جوانه‌های کوچک سبز خوراکی که شبیه کلم‌های مینیاتوری است و منبع عالی پروتئین‌ها و ویتامین‌ها است کشت می‌شود.

کلم بروکسل به یک ‌فصل رشد تقریباً طولانی (بالای ۸۰ روز تا برداشت) نیاز دارد. به‌طورکلی در پاییز یا اوایل زمستان رشد بهتری دارد و عطر و طعم آن بعد از یک یا دو یخبندان سبک افزایش می‌یابد. در اینجا نحوه‌ی کاشت، رشد و برداشت و برخی آفات و بیماری‌های آن آورده شده است.

فهرست محتوا این مقاله

گیاه‌شناسی

کلم بروکسل گیاهی دوساله است اما به‌صورت یک‌ساله پرورش داده می‌شود. بروکسل دارای برگ‌های بلند، صاف و چرمی است که سبز یا بنفش‌رنگ هستند. برگ‌ها به‌طور متناوب روی ساقه قرارگرفته‌اند. جوانه‌ها که قسمت خوراکی آن محسوب می‌شوند و شبیه کلم پیچ اما در اندازه‌ی خیلی کوچک‌تر (به‌اندازه‌ی گردو) هستند در پایه‌ی هر برگ بر روی ساقه‌ی مارپیچ و بلند تشکیل می‌شوند.

هر ساقه‌ی کلم ده‌ها جوانه تولید می‌کند. جوانه‌ها به رنگ سبز روشن تا سبز/آبی هستند. ارتفاع گیاه به ۶۰ تا ۱۰۰ سانتیمتر و عرض گیاه به ۵۰ تا ۶۰ سانتیمتر می‌رسد. این کلم نسبت به سایر انواع کلم‌ها به سرما مقاوم‌تر است و در هوای خنک محصول بهتری می‌دهد.

کاشت

به دلیل اینکه کلم بروکسل به یک فصل رشد طولانی نیاز دارد آن‌ها را باید زمانی بکارید که در پاییز یا اوایل زمستان برداشت کنید.

در مناطقی با زمستان‌های خیلی سرد که دما به‌طور مرتب زیر نقطه‌ی انجماد است کشت بذر درون گلخانه ۲ تا ۳ هفته قبل از آخرین یخبندان بهاره (جهت برداشت محصول در پاییز) انجام می‌شود.
در مناطقی با زمستان‌های معتدل که گاهی اوقات دمای هوا کمتر از انجماد است، کشت بذرها در مزرعه در اوایل تا اواسط تابستان و تقریباً ۴ ماه قبل از اولین یخبندان پاییز (جهت برداشت در اواسط پاییز یا اوایل زمستان) انجام می‌شود.
در مناطقی با زمستان‌های گرم که درجه حرارت به ندرت و یا هرگز کمتر از انجماد نیست، کشت بذرها در مزرعه در اواخر تابستان (جهت برداشت در اواسط تا اواخر زمستان) انجام می‌شود.

کشت روی پشته‌های بلند مخصوصاً برای سبزیجات فصل سرما بخصوص هنگامی‌که فصول تغیر می‌کند و دما ثابت نیست توصیه می‌شود.

کلم بروکسل در خاک‌های مرطوب، حاصلخیز با زهکشی مناسب به خوبی رشد می‌کند.pH مناسب جهت رشد آن ۶ تا ۶.۵ می‌باشد. کلم بروکسل در دامنه دمایی ۷ تا ۲۴ درجه سانتی‌گراد (۴۵ تا ۷۵ درجه فارنهایت) رشد می‌کند. اپتیمم دما برای رشد آن ۱۵ تا ۱۸ درجه سانتی‌گراد می‌باشد (۵۹ تا ۶۴ درجه فارنهایت). کلم بروکسل به نیتروژن بالایی نیاز دارد و به دلیل کاهش فعالیت‌های میکروبی خاک در پاییز و زمستان، مواد ارگانیک باید در طول سال (جهت تأمین منابع کافی مواد غذایی برای رشد گیاه) به خاک اضافه شوند.

کلم بروکسل جهت رشد بهینه باید در مکانی کشت شود که روزانه حداقل ۶ ساعت از نور کامل خورشید بهره ببرد.

کشت کلم بروکسل می‌تواند به‌صورت کشت مستقیم بذر در زمین و یا کشت بذر در گلخانه (جهت تولید نشاء) انجام شود.

در کشت مستقیم بذرها را در عمق ۱.۳ سانتیمتری (۰.۵ اینچ) در گروه‌های کوچک ۲ تا ۳ تایی بکارید و حدود یک هفته پس از ظهور اقدام به تنک کردن آن‌ها کنید. فاصله‌ی نهایی روی ردیف‌ها ۶۰ سانتیمتر و بین ردیف‌ها ۷۶ سانتیمتر در نظر گرفته شود. خاک را به‌طور مرتب مرطوب نگه دارید. در صورت تولید نشاء در گلخانه، بذرها را در سینی‌های مخصوص نشاکاری کشت کنید تا هنگام انتقال نشاء به زمین گره خوردگی ریشه‌ها به یکدیگر ایجاد نشود. نشاها را ۳ تا ۴ هفته بعد از کاشت با فاصله‌هایی که در بالا ذکر شد به زمینی که از قبل آماده کرده‌اید انتقال دهید.

بوته کلم بروکسل کشت شده — باغچه کلم بروکسل

مراقبت و نگهداری

در طول دوره‌ی رشد کلم بروکسل باید رطوبت کافی و یکنواخت فراهم شود تا گیاهان بارور شوند و از به گل رفتن آن‌ها جلوگیری شود. مالچ کشی اطراف گیاهان کمک می‌کند که خاک مرطوب و خنک باقی بماند و از رشد علف‌های هرز جلوگیری شود.

بور یک عنصر غذایی است که در مقادیر کم توسط همه‌ی گیاهان مورداستفاده قرار می‌گیرد. کلم بروکسل نسبت به بیشتر سبزیجات دیگر به بور بیشتری احتیاج دارد و نسبت به کمبود آن حساسیت بیشتری نشان می‌دهد. کمبود بور در آن موجب ایجاد ساقه‌های توخالی و جوانه‌های کوچک می‌شود. در صورت مشاهده علائم کمبود می‌توانید از طریق محلول‌پاشی یا آبیاری نسبت به رفع کمبود بور اقدام کنید؛ اما مراقب باشید که زیاد از حد بور استفاده نکنید زیرا باعث ایجاد مشکل می‌شود.

برداشت

به‌طورکلی کلم بروکسل بر اساس نوع رقم ۹۰ تا ۱۸۰ روز بعد از کاشت آماده برداشت می‌شود. برداشت آن هنگامی صورت می‌گیرد که جوانه‌ها ترد و سبز و به قطر ۲.۵ تا ۵ سانتیمتر هستند. جوانه‌ها از پایین ساقه به سمت بالا بالغ می‌شوند و بنابراین برداشت آن‌ها از پایین صورت می‌گیرد. جوانه‌ها را با پیچاندن آن‌ها تا زمان جدا شدن از ساقه برداشت می‌کنند. از بین بردن برگ‌هایی که شروع به زرد شدن می‌کنند قبل از برداشت می‌تواند مفید باشد. برخی از افراد ترجیح می‌دهند تمام برگ‌های روی ساقه را جهت تسریع در بلوغ و برداشت، حذف کنند.

کلم بروکسل در برابر یخ‌زدگی مقاوم است و آن را تا زمان یخ‌زدگی سخت می‌توان برداشت کرد. بهترین جوانه‌ها در روزهای آفتابی و یخبندان‌های سبک شبانه تولید می‌شوند. یک گیاه سالم و به‌اندازه کامل می‌تواند ۹۰۰ تا ۱۳۵۰ گرم جوانه را تحمل کند. در ابتدا سرعت رشد جوانه‌ها زیاد و با سرد شدن هوا سرعت رشد آن‌ها کند می‌شود.

پس از برداشت، جوانه‌های جدیدی در آن نقطه تشکیل نخواهد شد. بعضی از کشاورزان پس از یخ‌زدگی متوسط، برگ‌ها را حذف کرده و کل گیاه را جمع کرده و سپس ساقه‌ها را در انبار خشک و خنک آویزان می‌کنند در این صورت می‌توان آن‌ها را به مدت یک ماه ذخیره کرد.

ارقام کلم بروکسل

Long Island یا زیتونی Oliver: رقم اصلاح‌شده که بلوغ زودرس دارند و نیاز به یک فصل رشد کوتاه (۸۰-۹۰ روزه) دارند.
Churchill: یک رقم زودرس است که به اکثر آب‌وهواها سازگار است.
Jade cross: یک گیاه جمع‌وجور با عملکرد بالا که در برابر برخی از بیماری‌ها مقاوم است. این رقم به دلیل تحمل در برابر آب‌وهوای گرم شناخته‌شده است.
Diablo: به‌عنوان یک رقم با عملکرد بالا شناخته‌شده است.
Falstaff: این رقم از بروکسل جوانه‌هایی به رنگ قرمز بنفش دارد که هنگام پخت نیز رنگ آن حفظ می‌شود.
Long island improved: یک گیاه موروثی و جمع‌وجور است که تابستان خنک را ترجیح می‌دهد.

آفات کلم بروکسل

شته (Cabbage aphid (Brevicoryne brassicae

جمعیت بالای آفت می‌تواند باعث توقف رشد و یا حتی مرگ گیاه شود. حشرات به رنگ سبز خاکستری و بدن نرم هستند که با یک واکس سفید پوشیده شده‌اند. شته‌ها روی برگ یا جوانه‌های گیاه قابل‌مشاهده هستند. در اثر آلودگی بالا برگ‌ها ممکن است پیچ بخورند. حشرات ماده‌ی چسبناکی به نام عسلک ترشح می‌کنند. شته‌های کلم فقط از گونه‌های کروسیفره تغذیه می‌کنند اما ممکن است روی گونه‌های علف هرز زنده بمانند.

اگر جمعیت شته‌ها محدود و فقط روی چند شاخ و برگ باشد می‌توان آن شاخه یا برگ‌ها را هرس کرد. جهت مدیریت شته‌ها قبل از کاشت نشاها را برای عدم وجود شته‌ها بررسی کنید، درصورتی‌که ارقام مقاوم وجود دارد از آن‌ها استفاده کنید، مالچ‌های بازتاباننده مانند پلاستیک نقره‌ای می‌تواند از تغذیه شته‌ها روی گیاه جلوگیری کند.

آبشویی گیاهان با استفاده از فشارقوی آب، شته‌ها را از گیاه جدا می‌کند. گیاهان معمولاً آلودگی پایین و متوسط را تحمل می‌کنند. در صورت آلودگی زیاد از حشره‌کش‌های طبیعی مانند neem یا canola استفاده کنید. همیشه برچسب محصولات را برای دستورالعمل‌های خاص قبل از استفاده مطالعه کنید.

کرم برگخوارکلم (Cabbage looper (Trichoplusia ni

زیان این آفت غالباً شدید است. علائم شامل سوراخ‌های بزرگ یا کوچک روی برگ‌هاست. کرم‌ها معمولاً سبز روشن با خطوط سفیدرنگ در هر طرف بدنشان است. کرم‌ها به‌راحتی توسط قوس دادن بدنشان هنگام حرکت تشخیص داده می‌شوند. تخم‌ها به‌صورت جداگانه و معمولاً روی سطح زیرین برگ گذاشته می‌شوند و به رنگ سفید یا سبز خیلی روشن هستند. حشرات به‌صورت شفیره در بقایای محصول در خاک، زمستان گذرانی می‌کنند. حشرات بالغ پروانه‌هایی با رنگ تیره هستند. کرم‌ها طیف وسیعی از میزبان‌ها را دارند.

اگر تعداد لاروها کم باشد می‌توان آن‌ها را با دست از روی گیاهان جدا کرد. کرم برگ‌خوار را می‌توان توسط دشمنان طبیعی کنترل کرد. یک روش کنترل ارگانیک با استفاده از باکتری Bacillus Thuringiensis می‌توان لاروهای جوان را از بین برد. سموم شیمیایی ممکن است به جمعیت دشمنان طبیعی آسیب برساند و باید با دقت انتخاب شود.

پروانه کلم (Diamondback moth (Plutella xylostella

لاروهای جوان از پارانشیم میانی برگ تغذیه می‌کنند و ممکن است هنگامی‌که از سوراخ‌های کوچک زیر برگ بیرون می‌آیند دیده شوند. لاروهای مسن‌تر روی برگ‌های بزرگ‌تر هستند و شکل‌های نامنظمی را در قسمت‌های زیرین برگ باقی می‌گذارند و ممکن است سطح فوقانی را دست‌نخورده بگذارند. لاروها کوچک هستند (حدود ۱ سانتیمتر) و در هر دو انتها حالت خمیده دارند و انتهای عقبی آن‌ها v شکل است که از این طریق از سایر لاروها قابل‌تشخیص هستند.

لاروها بین ۱۰ تا ۱۴ روز طول می‌کشد تا بالغ شوند و یک پیله گاز مانند را روی برگ‌ها یا ساقه‌ها جهت تبدیل به شفیره باقی می‌گذارند. می‌توان از Bacillus thurengiensis برای مبارزه بیولوژیک با آن استفاده کرد. استفاده از حشره‌کش‌های شیمیایی مناسب تنها در صورتی توصیه می‌شود که لارو به نقاط در حال رشد گیاهان آسیب برساند.

سوسک کک (Flea beetle (Crucifer flea beetle

این حشره یک سوسک بسیار کوچک (۱.۵ تا ۳ میلی‌متر) به رنگ تیره و براق می‌باشد. وقتی برای آن‌ها مزاحمت ایجاد کنید می‌پرند. این آفت با تغذیه از برگ، سوراخ‌هایی روی برگ‌ها ایجاد می‌کند که به برگ ظاهری برجسته می‌دهد.

گیاهان جوان بسیار حساس هستند و در اثر خسارت این آفت رشد گیاه ممکن است کاهش یابد. اگر خسارت شدید باشد ممکن است باعث از بین رفتن گیاه شود. گیاهان مسن می‌توانند آلودگی را تحمل کنند. سوسک‌های کک ممکن است روی گونه‌های علف هرز نزدیک، در بقایای گیاه یا خاک زمستان گذرانی کنند. حشرات ممکن ۲ تا ۳ نسل در سال داشته باشند.

در مناطقی که این آفت ایجاد مشکل می‌کند می‌توان با استفاده از سدهای فیزیکی (مانند تور) از گیاهان جوان محافظت کرد. کشت زودهنگام به گیاهان اجازه می‌دهد تا قبل از اینکه سوسک‌ها ایجاد مشکل کنند گیاهان استقرار یابند زیرا گیاهان بالغ کمتر مستعد آسیب هستند.

استفاده از گیاهان تله (کاشت جانبی گیاهان تیره‌ی کروسیفره) ممکن است مقداری کنترل را فراهم کند. استفاده از یک لایه ضخیم مالچ ممکن است از رسیدن سوسک به سطح زمین جلوگیری کند. کاربرد دیاموتسئوس روی زمین یا روغن‌هایی مانند روغن neem از روش‌های کنترل مؤثر برای تولیدکنندگان ارگانیک است. استفاده از حشره‌کش‌های حاوی کارباریل، اسپینوزاد، بیفنترین و پرمترین می‌تواند کنترل کافی سوسک‌ها را تا یک هفته فراهم کند اما نیاز به استفاده مجدد دارد.

کرم کلم Large cabbage white (Cabbageworm) Pieres rapae

لارو پروانه بزرگ و به رنگ سبز و مو دار است و ظاهری شبیه مخمل دارد، ممکن است نوارهای زرد تا نارنجی کمرنگ داشته باشد. لارو این آفت مشابه کرم ابریشم است اما در مقایسه با کرم ابریشم حرکت کندی دارد که از این طریق قابل‌تشخیص می‌باشد. لاروها با تغذیه از گیاهان باعث خسارت می‌شوند و سوراخ‌های بزرگ خاردار روی برگ‌ها ایجاد می‌کنند. همچنین مدفوع این آفت بر روی برگ‌ها باقی می‌ماند. در جمعیت‌های بالا لاروها می‌توانند خسارت زیادی را وارد کنند. در آلودگی‌های کم می‌توان کاترپیلارها را با دست از گیاه جدا کرده و نابود کنید. پروانه‌ها را باید قبل از تخم‌ریزی از بین برد. اگر آلودگی بسیار سنگین باشد می‌توانید حشره‌کش مناسب را اعمال کنید.

تریپس (Thrips (Western flower thrips, Onion thrips, etc

حشرات بسیار ریز (حدود ۱.۵ میلی‌متر) که با استفاده از لنز دستی قابل مشاهده هستند. برگ‌هایی که با جمعیت بالای تریپس پوشیده شده است نقره‌ای‌رنگ به نظر می‌رسند. تریپس‌های بالغ به رنگ قهوه‌ای تا قهوه‌ای روشن هستند، پوره‌ها کوچک‌تر و روشن‌تر هستند. اگر جمعیت تریپس‌ها بالا باشد برگ‌ها را تخریب می‌کنند. همچنین این حشرات ویروس‌هایی مانند ویروس پژمردگی را انتقال می‌دهند. تریپس‌ها با یک‌بار آلودگی به ویروس، توانایی انتقال ویروس را در طول دوره‌ی زندگی خود حفظ می‌کنند.

از کاشت در کنار پیاز، سیر یا غلات که قادر به پرورش جمعیت بالای تریپس هستند خودداری کنید. در اوایل فصل رشد از مالچ‌های بازتاب‌کننده‌ی نور (مالچ‌های نقره‌ای‌رنگ) استفاده کنید تا جلوی تریپس‌ها گرفته شود. درنهایت اگر تریپس مشکل‌ساز شود می‌توانید حشره‌کش مناسب اعمال کنید.

بیماری ها

پژمردگی فوزاریومی Fusarium wilt (Yellows) Fusarium oxysporum

برگ‌ها به رنگ سبز-زرد، برگ‌های پایین دارای نواحی نکروزه ی زرد-قهوه ای که خودبه‌خود از گیاه جداشده و می‌افتد. قهوه‌ای شدن و ریزش برگ‌ها از پایین به بالا صورت می‌گیرد. علائم بیماری در یک‌طرف برگ واضح‌تر از طرف دیگر است.

قارچ عامل بیماری متواند سال‌ها در خاک زنده بماند و از طریق نوک ریشه یا زخم وارد گیاه شود. بیماری به‌طورکلی دماهای گرم خاک را دوست دارد. کشت ارقام مقاوم از روش‌های اصلی مدیریت این بیماری است زیرا هنگامی‌که بیماری بروز کرده باشد سایر روش‌های کنترل بی‌اثر هستند. با ضدعفونی کردن تجهیزات و ادوات کشاورزی می‌توان از گسترش آن جلوگیری کرد.

بیماری قارچی آلترناریا (Alternaria brassicae)

لکه‌های تیره‌ی کوچک روی برگ‌ها که به قهوه‌ای خاکستری تبدیل می‌شوند. ضایعات ممکن است گرد یا زاویه‌ای و حاشیه بنفش-سیاه داشته باشند و حلقه‌های متمرکز را تشکیل دهند و در مرکز شکننده و شکاف دار می‌شوند.

ضایعات دراز قهوه‌ای تیره ممکن است در ساقه‌ها و گلبرگ‌ها ایجاد شود. هوای گرم و بارانی برای ظهور بیماری مطلوب است. جهت کنترل و مدیریت بیماری فقط بذر بدون پاتوژن بکارید. رعایت تناوب محصولات زراعی؛ در صورت وجود بیماری از قارچ‌کش مناسب کنترل بیماری استفاده کنید.

پوسیدگی سیاه (Black rot (Xanthomonas campestris

یک بیماری باکتریایی است که مناطقی با اشکال نامنظم و زرد کم‌رنگ در امتداد حاشیه‌های برگ که تا میانه برگ گسترش می‌یابد و یک ضایعه برجسته V شکل ایجاد می‌کند. ضایعات ممکن است در امتداد حاشیه برگ به‌هم‌پیوسته شوند و ظاهری سوخته به گیاه بدهند. پاتوژن از طریق بذر آلوده یا با پاشیدن آب و حرکت حشرات پخش می‌شود.

بیماری در شرایط گرم و مرطوب ظهور می‌یابد. روش اصلی کنترل پوسیدگی سیاه رعایت اصول بهداشتی است، همچنین رعایت تناوب زراعی با محصولاتی غیر از تیره‌ی صلیبیان هر ۲ سال یک‌بار، استفاده از گیاهان مقاوم، کنترل علف‌های هرز خانواده‌ی صلیبیان که ممکن است به‌عنوان مخزن باکتری‌ها عمل کنند، کشت بذور فاقد پاتوژن از روش‌های مبارزه با این بیماری است.

کلروت ریشه (Clubroot (plasmodiophora brassicae

علائم بیماری شامل رشد کند، گیاهان قدکوتاه، برگ‌های مایل به زرد که در طول روز پژمرده می‌شوند و در بخشی از شب باز جوان می‌شوند، ریشه‌های متورم و تحریف‌شده و تشکیل گال گسترده روی ریشه می‌باشد. تشخیص این بیماری از نماتد دشوار است.

قارچ‌های عامل این بیماری می‌توانند بیشتر از ۱۰ سال در خاک زنده بمانند. این بیماری از طریق حرکت خاک و آب آلوده به مناطق آلوده نشده انتقال می‌یابد. از بین بردن پاتوژن از نظر اقتصادی غیرممکن است. تناوب محصولات زراعی به‌طورکلی کنترل مؤثری را ارائه نمی‌دهد. فقط بذور گواهی‌شده را بکارید و از کشت نشاهایی که در بسترهای ضدعفونی نشده پرورش داده‌شده‌اند خودداری کنید. استفاده از آهک در خاک باعث کاهش اسپور قارچ می‌شود.

سفیدک پودری (Powdery mildew (Erysiphe cruciferarum

علائم این بیماری شامل تکه‌های سفید پودری در سطح بالایی و زیرین برگ‌ها که ممکن است بنفش‌رنگ نشان داده شوند، در مراحل پیشرفت بیماری یک لایه‌ی پودری متراکم سطح برگ‌ها را می‌پوشاند، برگ‌ها کلروتیک می‌شوند و از گیاه جدا می‌شوند. بیماری تحت شرایطی که رطوبت و بارندگی پایین و درجه حرارت متوسط باشد ایجاد می‌شود.

رعایت تناوب زراعی، استفاده از ارقام مقاوم، از بین بردن تمام بقایای محصول پس از برداشت، از بین بردن علف‌های هرز، خودداری از مصرف بیش‌ازحد کودهای نیتروژنه که باعث تقویت رشد قارچ سفیدک پودری می‌شود از عمده راه‌های مدیریت این بیماری است. همچنین سفیدک پودری را می‌توان با استفاده از اسپری و یا بخار گوگرد کنترل کرد.

پوسیدگی اسکلروتینیای ساقه Sclerotinia sclerotiorum

ضایعات خاکستری نامنظم و نکروزه بر روی برگ‌ها، شیره‌های سفید خاکستری روی ساقه. کاهش غلاف بذر، شکستن غلاف بذرها از علائم بیماری است. بیماری تحت شرایط دمای متوسط تا خنک و رطوبت بالا ایجاد می‌شود.

رعایت تناوب زراعی با گیاهان غیر میزبان مانند خانواده‌ی غلات (حداقل ۳ سال)، کنترل علف‌های هرز، جلوگیری از کشت متراکم، استفاده از قار چکش‌های مناسب برگ از راه‌های مدیریت این بیماری است.

زنگ سفید (White rust (Albugo candida

علائم بیماری شامل تاول‌های سفید روی لپه‌ها، برگ‌ها، ساقه‌ها و یا گل‌ها که به هم می‌پیوندند و مناطق بزرگی از آلودگی را ایجاد می‌کنند، برگ‌ها ممکن است لوله‌ای و ضخیم شوند. قارچ عامل بیماری می‌تواند برای مدت طولانی در شرایط خشک زنده بماند. بیماری توسط باد پخش می‌شود. کشت بذرهای عاری از پاتوژن، رعایت تناوب زراعی و در صورت بروز مشکل قارچ‌کش مناسب استفاده کنید.

سفیدک دروغین (Downy mildew(Hyaloperonospora parasitica

لکه‌های زاویه‌دار کوچک در سطح بالایی برگ و رشد کرک‌های سفید در قسمت زیرین برگ‌ها، با توسعه‌ی بیماری لکه‌ها نکروز و زرد می‌شوند. ظهور بیماری تحت شرایط خنک و مرطوب می‌باشد. جهت مدیریت این بیماری پس از برداشت محصول، تمام زباله‌های زراعی را حذف کنید، تناوب زراعی با گیاهان غیر از خانواده‌ی براسیکاسه را رعایت کنید و در صورت لزوم از یک قارچ‌کش مناسب برای کنترل سفیدک داخلی استفاده کنید.

لکه حلقوی (Ring spot (Mycosphaerella brassicicola

لکه‌های کوچک و بنفش‌رنگی که توسط یک حلقه از آب روی برگ‌ها احاطه شده‌اند. لکه‌ها در هنگام بلوغ قهوه‌ای‌رنگ می‌شوند با مرزهای زیتونی ۱ تا ۲ سانتی‌متری. برگ‌هایی که دارای شدت بالای آلودگی هستند به سمت داخل می‌پیچند.

لکه‌ها ممکن است حاوی تعداد زیادی هاگدان باشند که باعث می‌شود آن‌ها سیاه به نظر برسند و یک الگوی متحدالمرکز به خود بگیرند. لکه حلقه‌ای برای زنده ماندن به شرایط خنک و مرطوب نیاز دارد.

علائم بیماری به‌طورمعمول در پاییز و اوج بیماری در زمستان رخ می‌دهد. از کشت در مناطقی که می‌دانید قبلاً این بیماری را داشته‌اند خودداری کنید. تناوب با محصولات غیر از براسیکاسه، ضدعفونی کردن مداوم ابزار و تجهیزات و به کار بردن قار چکش‌های مناسب از راه‌های مدیریت این بیماری است.

نماتد

نماتد مولد گره Root knot nematode Meloidogyne spp

گال‌های روی ریشه که می‌توانند تا ۱ اینچ قطر داشته باشند اما معمولاً کوچک‌تر هستند و زرد شدن گیاهان و پژمردگی گیاهان در هوای گرم از علائم نماتد می‌باشد. گال‌ها می‌توانند به‌سرعت یک ماه بعد از کاشت ظاهر شوند.

نماتدها خاک‌های شنی را ترجیح می‌دهند و احتمالاً به مناطقی از مزارع یا باغ با این نوع خاک آسیب می‌رسانند. اگر نماتد در خاک موردنظر برای کشت تشخیص داده شود باید از ارقام مقاوم به نماتد جهت کشت استفاده کرد. ریشه گیاهان را در اواسط فصل رشد و یا زودتر و قبل از اینکه علائم نماتد را نشان دهد چک کنید. ضدعفونی خاک با استفاده از نور خورشید باعث کاهش جمعیت نماتد و مایه تلقیح بسیاری از عوامل بیماری‌زای دیگر در خاک می‌شود.

مقاله مرتبط: نماتد چیست؟

خواص کلم بروکسل

کلم بروکسل خواص بسیاری دارد. این گیاه حاوی بسیاری از ویتامین‌ها: ویتامین A، بتاکاروتن، تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، ویتامین B6 ،C ،K و E و مواد معدنی (کلسیم، آهن، منگنز، منیزیم، پتاسیم، سدیم، گوگرد و روی) می‌باشد. مقادیر بالای آنتی‌اکسیدان موجود در آن از بدن در برابر انواع سرطان‌ها محافظت می‌کند. گوگرد موجود در آن باعث کنترل چربی سر شده و از ریزش مو جلوگیری می‌کند. کلم بروکسل یکی از منابع گیاهی امگا ۳ می‌باشد.

جمع‌بندی

کلم بروکسل از تیره‌ی چلیپائیان و جنس کلم‌ها می‌باشد و به یک دوره‌ی رشد طولانی (۹۰ تا ۱۸۰ روز) و خنک نیاز دارد و نسبت به سایر کلم‌ها مقاومت بهتری نسبت به سرما دارد. کشت آن به‌صورت کشت مستقیم بذر یا کشت نشایی می‌باشد. جوانه‌های روییده شده در قاعده‌ی برگ‌ها برای مصرف به‌عنوان سبزی استفاده می‌شود. جوانه‌های آن هنگامی‌که تقریباً به‌اندازه‌ی یک گردو شوند آماده‌ی برداشت می‌باشند. برداشت آن می‌تواند به‌طور متناوب انجام شود. ابتدا جوانه‌های پایین ساقه و سپس جوانه‌های بالایی برداشت می‌شود.

منابع

منتظر دیدگاه شما هستیم! ارسال دیدگاه